ชื่อว่า “ สะพานสามัคคี” สร้างปีละครั้ง

            แม่น้ำงาว เป็นแม่น้ำสายเล็กที่ไหลผ่านตัวอำเภองาว ฝั่งซ้ายเป็นตำบลหลวงเหนือ  ฝั่งขวาเป็นตำบลหลวงใต้  จำความได้ทุกเช้าก่อนสว่างเห็นแม่ค้าและลูกค้า  เดินผ่านหน้าบ้านข้ามแม่น้ำงาว  ทางสะพานไม้ขัดแตะเพื่อไปตลาดเช้า  ซึ่งอยู่ฝั่งตำบลหลวงเหนือ

            สะพานไม้ไผ่ขัดแตะที่ข้ามแม่น้ำงาว เป็นสะพานที่เกิดจากความสามัคคี  ของผู้คนทั้งตำบลหลวงใต้  ที่ลงแขกช่วยกันสร้าง  วัสดุที่ใช้ ได้แก่ เสาไม้สด ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 5-6 นิ้ว  ตัดจากป่าชายทุ่งเพื่อตอกเป็นแนวข้ามแม่น้ำ  ใช้ไม้ซางพาดเป็นแนวยาวและผ่าเป็นซี่  ชาวเหนือเรียกไม้ “สลาบ” เพื่อขัดแตะรองพื้นสะพาน  สะพานสามัคคีก็สร้างเสร็จ

            สะพานสามัคคี  เป็นสะพานที่เกิดจากการลงแรง ลงแขก  สร้างทุกปีหลังน้ำลด  ใช้ไปได้ถึงฤดูน้ำหลากปีต่อไป   สะพานก็หมดอายุและถูกพัดพาไปพร้อมสายน้ำ  ผู้เขียนรักและผูกพันกับสะพานสามัคคีเสมอมา    อยากให้วัฒนธรรมเช่นนี้อยู่คู่กับผู้คนในถิ่นตลอดไป