สัญชาตญาณไก่ป่า

วันอังคารที่ 10 กุมภาพันธ์ อากาศที่อุทยานแห่งชาติปางสีดาในยามเย็นไม่เย็นเท่าใด หากเป็นวันทำงานปกติอุทยานค่อนข้างเงียบ อาจพบเจอสัตว์ได้ง่าย เช่นเย็นวันนี้ พอใกล้มืด พบไก่ป่าขันก้องกังวาน บินขึ้นไปนอนบนต้นไม้ โดยบินขยับสูงขึ้นเป็นระยะ พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไป ยามค่ำคืนความเงียบปกคลุม เสียงหริ่งเรไรดังแทรกความเงียบเป็นระยะๆทั้งคืน เวลาตีสี่ครึ่งผู้เขียนและเพื่อนตื่นมารับอากาศบริสุทธิ์ พอเราตื่นไก่ป่าที่พบในตอนเย็นขันเสียงดังทันที และมีเสียงไก่ป่าในที่ห่างไกลขันตอบอีก 2-3 ตัวในทิศทางที่ต่างกัน เพื่อนที่มาด้วยเป็นนักชีววิทยาที่ชอบเลี้ยงไก่เป็นชีวิตจิตใจ เล่าว่า “ที่บ้านข้าเลี้ยงไก่ป่าตุ้มหูขาวพันธุ์อุทยานแห่งชาติเขาสอยดาวไว้ตัวหนึ่ง กลางคืนพอข้าตื่นจะเข้าห้องน้ำเพียงขยับตัวมันขันเสียงก้องทุกครั้ง แปลกดีว่ะ ข้าว่ามันเป็นสัญชาตญาณระวังไพรของไก่ป่านะ เมื่อเกิดความผิดปกติที่ไก่ป่ารับรู้ได้ มันก็ขันเลย” สัญชาตญาณระวังไพรเป็นสิ่งที่ดี ที่จริงแล้วสัญชาตญาณชนิดนี้เคยมีอยู่ในมนุษย์มาแต่ดึกดำบรรพ์ ปัจจุบันมนุษย์ขาดการระวังภัยต่อเหตุการณ์ที่มากระทบกับตน จึงทำให้มนุษย์เสียชีวิตจากอุบัติเหตุเสมอๆ