การนั่งห้างส่องสัตว์ครั้งแรก

วันนี้ทั้งวัน (15 กุมภาพันธ์) อุณหภูมิที่อุทยานแห่งชาติตาพระยาสูงเป็นพิเศษ อากาศอบอ้าว พอใกล้ค่ำอากาศเย็นลง เจ้าหน้าที่อุทยานมาชวนว่า “อาจารย์ครับไปส่องกระทิงกันไหม เผื่อว่าอาจารย์อาจได้ถ่ายภาพกระทิงสวยๆ” ไปที่ไหนล่ะ ที่ห้างส่องสัตว์บริเวณรอบ ๆ ห้างส่องสัตว์มีหญ้าระบัด(งอกใหม่) ซึ่งเกิดจากการชิงเผาของเจ้าหน้าที่อุทยานเพื่อเป็นอาหารของสัตว์กินพืช งอกเต็มพื้นที่
คณะเรานำรถไปจอดไว้ห่างจากห้างและเดินขึ้นไปอยู่บนห้างส่องสัตว์สูงประมาณ 15 เมตร เวลาเกือบมืด ไปกันเพียงสี่คนเท่านั้น เพราะต้องการความเงียบ บนห้างส่องสัตว์มองกว้างเป็นพาโนรามาทั้งสามด้านเห็นได้ไกลกว่าสี่ร้อยเมตร พวกเราจดจ่อจ่องไปคนละด้านทุกคนเงียบชนิดได้ยินเสียงหายใจของตัวเอง ใกล้มืดเสียงไก่ป่าขันแต่ไกล ด้านโน้น ด้านนี้ นกหัวขวานเจาะกิ่งไม้ดังระรัว โพระดกร้อง “กลัวตก กลัวตก” ก้องป่า กะปูด กาเหว่า กระแตแต้แว้ด เจ้าขุนทอง ส่งเสียงสดใสอยู่ไกล ๆ เริ่มโพล้เพล้ ขณะที่ทุกอย่างใกล้ความจริง เสียงหนึ่งก็ดังคำรามกึกก้อง เสียงฟ้าร้องเสียงฝนดังต่อเนื่อง ฝนโปรยปรายไปทั่วทุ่งหญ้าระบัด เจ้าหน้าที่อุทยานหันมายิ้มแล้วพูดว่า” อาจารย์ไม่ต้องเสียใจนะครับที่ไม่เจอกระทิง อาจารย์เป็นผู้นำฝนมาให้อุทยานแห่งชาติตาพระยาซึ่งแห้งแล้งมาเป็นเดือนแล้วครับ”.... โอ เค เป็นวิธีให้กำลังใจพอใช้ได้