การลงไปในพื้นที่ได้พบปะพูดคุยกับชาวบ้านนับว่าเป็นผลดี ทำให้ได้รับรู้เรื่องราวบางอย่างที่ซ่อนอยู่ ซึ่งปกติธรรมดาเราไม่สามารถรู้ได้ บางเรื่องก็ดีมีประโยชน์ บางเรื่องก็โหดร้าย กรณีตัวอย่างเช่นเรื่องราวที่ “ครูอู๊ด”แห่งบ้านหนองชาดเล่าให้ฟังเกี่ยวกับม้าดังต่อไปนี้
ครูอู๊ด เล่าว่า ม้าเป็นสัตว์ที่มีสัญชาตญาณของการหลบหลีก เป็นสัญชาตญาณที่มีมาแต่กำเนิดของสัตว์ชนิดนี้ ชาวบ้านเมื่อจะฆ่าม้าแม้ผูกล่ามแล้วจะใช้ค้อนทุบก็ไม่สามารถจะทุบให้ตายได้ง่าย ๆ เพราะม้าจะหลบหัวไม่ให้โดนทุบ ชาวบ้านจึงนำผ้าขาวม้ามาผูกตาม้าเมื่อม้ามองไม่เห็น อวสานชีวิตจึงเกิดขึ้นกับม้าผู้น่าส่งสาร นับเป็นเรื่องจริงที่เศร้ามาก
ผ้าขาวม้ามีประโยชน์ต่อคนอย่างอเนกอนันต์ แต่กลับกลายเป็นโทษถึงชีวิตสำหรับม้าเพื่อนร่วมโลกของเรา “ผ้าขาวม้าจึงกลายเป็นผ้าฆ่าม้า” ไปได้
ครูอู๊ด เล่าว่า ม้าเป็นสัตว์ที่มีสัญชาตญาณของการหลบหลีก เป็นสัญชาตญาณที่มีมาแต่กำเนิดของสัตว์ชนิดนี้ ชาวบ้านเมื่อจะฆ่าม้าแม้ผูกล่ามแล้วจะใช้ค้อนทุบก็ไม่สามารถจะทุบให้ตายได้ง่าย ๆ เพราะม้าจะหลบหัวไม่ให้โดนทุบ ชาวบ้านจึงนำผ้าขาวม้ามาผูกตาม้าเมื่อม้ามองไม่เห็น อวสานชีวิตจึงเกิดขึ้นกับม้าผู้น่าส่งสาร นับเป็นเรื่องจริงที่เศร้ามาก
ผ้าขาวม้ามีประโยชน์ต่อคนอย่างอเนกอนันต์ แต่กลับกลายเป็นโทษถึงชีวิตสำหรับม้าเพื่อนร่วมโลกของเรา “ผ้าขาวม้าจึงกลายเป็นผ้าฆ่าม้า” ไปได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น