คืนหนึ่งที่นราธิวาส

ระเบียงตึกชั้นที่ห้าของโรงแรมตันหยง กลางเมืองนราธิวาส เวลาประมาณตีสี่กว่า ๆ เสียงสวดสรรเสริญพระอัลเลาะห์ของอิสลามมิกชนดังมาจากมัสยิด คนจีนสูงอายุจูงจักรยานออกจากบ้านไปออกกำลังกาย ตึกเก่าหลังคาแปลกๆหน้าโรงแรมสวยมาก เมื่อต้องแสงไฟในยามค่ำคืน โคมไฟริมถนนหยิบเอารูปทรงกรงนกมาตกแต่งได้อย่างลงตัว
หวนคิดถึงเมื่อวานนี้ที่นราธิวาสได้พบเห็นอะไรที่น่าประทับใจบ้าง ด้วยเวลาที่มีอยู่จำกัด คือ หนึ่งวันหนึ่งคืนเท่านั้น เริ่มด้วยความสวยงามของศาลาที่ประทับเพื่อทอดพระเนตรการแข่งเรือริมแม่น้ำบางนราอาจกล่าวได้ว่า เป็นความสวยงามที่ลงตัวที่สุดของสิ่งปลูกสร้างและธรรมชาติ คือ แม่น้ำบางนราที่กว้างใหญ่น้ำใสสีครามตัดกับขอบฟ้าและภูเขาอยู่ไกล ๆ ที่ปากน้ำบางนรามีชุมชนประมงอยู่สองฝั่ง พบเห็นเรือ กอและ (KORLAE) ที่เขียนลวดลายข้างลำเรือด้วยสีสดใสสวยงามและใช้ได้ในชีวิตประจำวัน จอดรอเวลาการไปทำภารกิจของตน หน้าบ้านของชุมชนชาวเรือมักเห็นกรงนกกรงหัวจุกอยู่เกือบทุกบ้าน เมื่อขอถ่ายภาพกรงนก ชาวมุสลิมยิ้มและพยักหน้าในความหมายอนุญาต
สิ่งหนึ่งของเมืองนราธิวาสที่แปลกไปในช่วงเวลานี้คือ รถจักรยานยนต์เกือบทุกคันที่จอดจะต้องเปิดเบาะตั้งขึ้นเรียงรายนับร้อยคัน มีคำถามลอยไปในฟากฟ้าว่า “เมื่อไรหนอจะปิดเบาะรถจักรยานยนต์ลงได้ซะที”