อาทิตย์ หาญทะเล เป็นชาวเลที่อาศัยบนเกาะหลีเป๊ะ เกาะหนึ่งของจังหวัดสตูลฝั่งทะเลอันดามัน ช่วงฤดูมรสุม อาทิตย์ เข็นเรือหาปลาขนาด 21 ตัวกง (ตัวกงคือส่วนโค้งคล้ายกระดูกงู) ของเถ้าแก่ขึ้นชายหาดเพื่อซ่อมแซม หลังฤดูมรสุมต้องนำเรือลงตกปลาอินทรีอีกครั้งหนึ่ง ผู้เขียนได้มีโอกาสพูดคุยกับอาทิตย์ขณะซ่อมแซมเรือ อาทิตย์เล่าให้ฟังว่า “การตกปลาอินทรีมีเรือไปด้วยกันประมาณ 10 ลำ ลำละหนึ่งคน ไปห่างฝั่งประมาณ 1-2 กิโลเมตร ออกไปไกลก็ไม่มีปลา ออกไปตั้งแต่ตีสี่และกลับประมาณสี่โมงเย็น ปลาอินทรีกินเบ็ดช่วงเวลาประมาณหกโมงเช้าและเวลาประมาณบ่ายสองโมง การตกใช้เบ็ดเบอร์ 70 สายเบ็ดขนาด 40 ปอนด์ ตกโดยเกี่ยวเหยื่อลงในระดับความลึกประมาณสิบเมตร ตกเบ็ดเส้นเดียวเหยื่อเป็นปลาทูเป็นๆ ซึ่งตกได้จากทะเล ปลาอินทรีไม่กินปลาตาย ฉะนั้นก่อนตกอินทรี ต้องตกปลาทูก่อน วันหนึ่งตกปลาอินทรีได้ 1-2 ตัว ตัวขนาด 5-10 กิโลกรัม เมื่อตกได้ ส่งผู้รับซื้อกิโลกรัมละ 50 บาท รายได้แบ่งกับเจ้าของเรือ 50:50 การตกปลาอินทรีเป็นอาชีพ พออยู่ได้ครับ”ได้กล่าวชื่นชมอาทิตย์ว่า “ เป็นเด็กหนุ่มที่ใส่ใจดูแลเรือละเอียดลออดีนะ” อาทิตย์เล่าต่อว่า “ ผมซ่อมเล็กน้อยครับ ถ้าเป็นมากบอกเถ้าแก่เขาจะส่งช่างชำนาญมาซ่อมแซม เถ้าแก่มีเรือประมาณ 20 ลำ แต่ละลำทำด้วยไม้ต่างกันครับ อย่างของผมเป็นเรือขนาด 21 ตัวกง ตัวกงทำด้วยไม้วา ส่วนข้างทั้งหมดเป็นไม้สัก บางลำเป็นไม้พะยอม ไม้ทั้งสองชนิดนำมาทำเรือปนกันไม่ได้ เพราะผุไม่พร้อมกันครับ” แม้ช่วงเวลาสั้น ๆ เพียงไม่กี่นาที ที่ได้พูดคุยกับ อาทิตย์ หาญทะเล นับว่าได้ความรู้ตรง ๆ ที่มีคุณค่าแก่การเผยแพร่เพราะเป็นความรู้ของผู้ปฎิบัติจริง ป.ล.เคล็ดลับการเกี่ยวเหยื่อของอาทิตย์ เกี่ยวที่หลังปลาทูนิดเดียว เกี่ยวลึกปลาทูตาย อินทรีไม่กินเหยื่อ ชาวเลไม่มีรายได้ ชาวเมืองอดกินปลาที่เนื้ออร่อยติดอันดับต้น ๆปลาทะเลไทย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น