คืนอันตราย

เวลาห้าทุ่มครึ่งของคืนวันที่ 29 กรกฎาคม 2553 ตื่นขึ้นมาพร้อมอาการปวดหัวอย่างรุนแรง พักบ้านพักอยู่คนเดียวอาการเจ็บป่วยจากความดันโลหิตสูงที่ควบคุมไม่ได้มากว่าหนึ่งเดือนแล้ว แม้กินยาลดความดันโลหิตสูงมาตลอด หลังจากไปพบแพทย์คนใหม่ เปลี่ยนยาใหม่อาการไม่ดีขึ้น ความดันโลหิตอยู่ที่ 170/100 เกือบทุกวันไม่เคยสบายตัวเลย
คืนนี้จะไปพึ่งใครได้ ปวดหัวลืมตาเกือบไม่ได้ ภวังค์ความคิดขณะนั้นว่า หรือชีวิตเราจะจบสิ้นที่ตรงนี้แล้ว คลำไปเปิดสวิทซ์ไฟฟ้า ตัดสินใจอีกครั้งอย่างไรต้องลดความดันโลหิตสูงให้ได้ไปหยิบยาลดความดันโลหิตสูงชุดเก่าที่เคยใช้ได้ผลมากว่า 5 ปี และเพิ่งหยุดไปเมื่อเดือนที่แล้วซึ่งดูเหมือนว่าจะควบคุมไม่ได้ที่จริงแล้วอาจเครียดจากงานและการเดินทางก็เป็นได้ ตัดสินใจกินยาตอนห้าทุ่มครึ่งอาการปวดหัวยังไม่ลดลงเวลาผ่านไปเกือบตีหนึ่งวัดความดันโลหิตอีกครั้ง ความดันลดลงเกือบภาวะปกติคือ 140/92 หัวใจเต้น 58 ครั้งต่อนาที
ชีวิตกลับมาอีกครั้งหลังจากเป็นสัมภเวสี(วิญญาณแสวงหาที่เกิด) เร่ร่อนไปกว่าหนึ่งเดือน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเทศน์โปรดสัตว์ทั้งหลายว่า “จงดำเนินชีวิตอยู่บนความไม่ประมาทเถิด” คืนอันตรายได้ผ่านชีวิตไปอีกหนึ่งคืนแล้ว