ไอดิน กลิ่นดาว

5 ทุ่มกว่าๆของคืนเดือนมืด เราดึงเก้าอี้โยกออกไปนอกบ้านไอดินของลูกสาว นั่งมองขึ้นไปบนท้องฟ้า เห็นทั้งดวงดาวที่พราวแพรว และความว่างเปล่าที่มืดดำ เราเกิดความคิด เออความมืดดำและความว่างเปล่าที่เราเห็นนั้น แท้ที่จริงแล้วมันว่างจริงไหม เดินกลับเข้าไปในบ้านหยิบกล้องส่องทางไกลมานั่งส่องไปในความมืด เออแท้ที่จริงแล้วความมืดดำก็เต็มไปด้วยดวงดาว เราได้ความคิด โอกาสมีอยู่ทุกแห่งหนให้เราเลือกที่จะใช้อะไรมอง ตาหรือใจหรือสติปัญญา