Windbreak สนกำบังลม

             เมื่อเดินทางออกจากนคร Melbourne ไปทางตะวันตกเพื่อชมเมืองจำลองยุคตื่นทอง ที่ Sovereign Hill เมือง  Ballarat รถวิ่งไปตามถนนพื้นราบประมาณครึ่งชั่วโมง  ถนนลดระดับลงไปในหุบเขา จึงเห็นความอุดมสมบูรณ์ของพื้นที่การเกษตรในหุบเขา พืชผักผลไม้ ผักกาด กล่ำปลี สวนแอปเปิล ปศุสัตว์ ทั้งแกะ วัวเนื้อ ม้า ท่ามกลางทุ่งหญ้าสูงๆ ต่ำๆ ของหุบเขาที่กว้างสุดหูสุดตา  ในพื้นที่ของเกษตรกรแต่ละแปลง  เกษตรกรปลูกต้นสนไว้เป็นแนว ยาวประมาณ 400-500 เมตร ในทิศทางขวางลม  แนวสนนี้เรียกว่า windbreak  ประโยชน์คือ ร่มเงาของต้นสนเป็นที่พักของฝูงแกะยามร้อน  ชะลอความเร็วของลม กำบังที่อยู่อาศัย ประโยชน์เพื่อการหว่านเมล็ดพันธุ์และการให้ปุ๋ยจะไม่ฟุ้งกระจายมากเกินไป  windbreak ปลูกด้วยต้นสนเท่านั้นเพราะพุ่มทึบกิ่งเหนียวทนแรงลมได้ดี

ต้นไม้และการดูแลรักษา

          ทวีปออสเตรเลียเป็นทวีปที่อยู่ใกล้ขั้วโลกใต้   อากาศจึงผันแปรเปลี่ยนแปลงได้เสมอ บางครั้งเย็น บางครั้งร้อน บางทีมีฝนตก  บางช่วงแห้งแล้ง  เคยแล้งติดต่อกันถึง 5-6 ปี จากอากาศที่ผันแปรเช่นนี้ทำให้คนออสซี(aussie)  มีวิถีชีวิตและกฎระเบียบที่สอดคล้องกับสภาพความเป็นจริงของธรรมชาติ  เช่น บริเวณบ้านทุกบ้านต้องมีถังเก็บน้ำฝนไว้รดต้นไม้หรือล้างรถ ห้ามใช้น้ำประปารดต้นไม้ ต้นไม้ที่นำมาปลูกต้องเป็นพันธุ์ที่ต้องการน้ำน้อย  บ้านเรือนประชาชนทุกหลังเมื่อสร้างเสร็จ  ต้องส่งผังบ้านตัวอาคารพร้อมตำแหน่งต้นไม้ให้เทศบาล  ถ้าต้องการตัดต้นไม้แม้ว่าต้นไม้อยู่ในที่ดินของเรา  ต้องขออนุญาตเทศบาลก่อน  หากตัดโดยไม่แจ้งอาจผิดกฎหมายได้   ต้นไม้ริมถนนที่เทศบาลปลูกทุกต้น  มีท่อพลาสติกยางประมาณ  1 เมตร กว้างประมาณ 15 เซนติเมตร ฝังลงไปใต้ดินบริเวณโคนต้นลึกลงไป ประมาณ 85 เซนติเมตร ท่อพ้นดินประมาณ 15 เซนติเมตร เพื่อกรอกน้ำในฤดูแล้ง  ต้นไม้ทุกต้นถูกตัด ตกแต่งให้ดูดีสวยงามตลอดเวลา นับเป็นรูปแบบที่ดีควรนำไปปฏิบัติในการดูแลรักษาต้นไม้

โรงไฟฟ้าถ่านหินลิกไนต์

                                       

  กลางนคร Melbourne  มีโรงไฟฟ้าพลังงานถ่านหินลิกไนต์แห่งหนึ่งตั้งอยู่บริเวณปากแม่น้ำ yarra  ใกล้สะพาน West  Gate  สร้างเสร็จมากว่า 30 ปีแล้ว แต่ต้องเป็นหม้ายไม่สามารถเดินเครื่องใช้งานได้  เหตุผลของการสร้างและเหตุผลที่ไม่สามารถเปิดใช้งานได้มีดังนี้  เหตุผลที่สร้างโรงงานไฟฟ้าถ่านหินลิกไนต์เพราะถ่านหินลิกไนต์มีจำนวนมหาศาลในรัฐวิคตอเรียซึ่งมีนคร Melbourne เป็นเมืองหลวง  เรียกว่าเชื้อเพลิงวัตถุดิบมีอยู่อย่างเพียงพอ  เหตุผลที่เป็นหม้ายไม่สามารถเดินเครื่องได้  เป็นเพราะเมื่อทดลองเดินเครื่องเปิดใช้งาน นักอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมตรวจพบว่าเขม่าลิกไนต์ถูกลมพัดไปตกบริเวณที่อยู่อาศัยของประชาชน  กลางนคร Melbourne  บริเวณหมู่บ้าน Ashwood  รัฐบาลตระหนักถึงความปลอดภัยของประชาชน จึงปิดโรงไฟฟ้าพลังงานลิกไนต์ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา แต่ยังคงเก็บไว้เป็นโรงไฟฟ้าสำรอง  หากมีความจำเป็นที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในวันข้างหน้า  อยากให้ประเทศไทยคำนึงถึงความปลอดภัยของประชาชนเช่นกรณีตัวอย่างที่เขียนมาจังเลย

ตลาดเปิดท้าย Camberwell

ในยุคฟองสบู่แตกของประเทศไทย พ.ศ. 2540 ถือเป็นความตกต่ำทางเศรษฐกิจ เกิดความซบเซาไปทั่ว ความพยายามอยู่รอดคือการดิ้นรนของผู้คน เกิดตลาดแลกเปลี่ยนสินค้าจำเป็นราคาถูก ที่เรียกว่า  “ตลาดเปิดท้ายขายของ” ปัจจุบันตลาดประเภทนี้ยังคงอยู่คู่ประเทศไทย

   ที่นคร Melbourne ก็มีตลาดเปิดท้าย ชื่อตลาด Camberwell Sunday Market  เป็นตลาดของเทศบาล

Camberwell เปิดตลาดทุกวันอาทิตย์ ตั้งแต่เวลา 05.00-12.30 น  ใครจะชอปปิงต้องจ่ายค่าเข้าตลาดคนละ 1 ดอลลาร์ ให้กับเทศบาล  ส่วนพ่อค้า แม่ค้า จ่ายค่าเช่าวันละ 40  ดอลลาร์ จึงสามารถนำสินค้าเข้าไปจำหน่ายได้

   ตลาดเปิดท้าย Camberwell เป็นตลาดสินค้ามือสองจริง ๆ สินค้ากว่าเก้าสิบเปอร์เซนต์เป็นของเก่า ต่างจากตลาดสินค้ามือสองของไทยปัจจุบันกว่าร้อยละห้าสิบเป็นสินค้าใหม่ไปแล้ว 

พอในสิ่งที่ได้ คือ พอเพียง

ในหลวงทรงมีพระราชดำริเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงมานาน  นานมากพอที่จะทำให้คนไทยทุกกลุ่ม นำมาพูด มากล่าว  นำเสนอถึงวิธีการปฏิบัติ เพื่อแสดงถึงความเข้าใจในเรื่องเศรษฐกิจพอเพียง  แต่ก็มีคนไทยอีกไม่น้อยที่ยังเข้าใจคำว่าพอเพียงไม่ถึงแก่นแท้  ที่พอที่จะสอนตนเองได้  รวมถึงผู้เขียนที่เพียรหาคำมาตอบตัวเองว่า  “คำว่าพอเพียงนั้นจะมี คำใด  ความใด  ที่เป็นตัวแทนคำตอบคำว่าพอเพียงได้ชัดเจน จนเป็นเครื่องเตือนใจได้ดีที่สุด ”   จนเช้าวันหนึ่ง (ตีสี่กว่า) เปิดโทรทัศน์ชมรายการที่เสนอเรื่องราวของศูนย์ภูมิรักษ์ธรรมชาติ  ซึ่งตั้งอยู่ใกล้เขื่อนขุนด่านปราการชล  จังหวัดนครนายก  ภูมิปัญญาที่นำเสนอได้พูดถึง คำว่า “พอเพียง” ว่า “คำว่าพอเพียง คือ พอในสิ่งที่ได้ ได้เท่าใดก็พอเท่านั้น  ไม่แสวงหาสิ่งที่ยังไม่ได้ให้ตัวเองเกิดความทุกข์  หรือคนอื่นเกิดความทุกข์ความเดือดร้อน  นั่นคือความพอเพียง  หากใครคิดได้เช่นนี้ ทุกคนก็จะสุขใจในสิ่งที่มีอยู่ ”

            ใช่เลยถ้าตัวเราพอในสิ่งที่ได้ แล้วเราพอใจ เราก็เป็นสุข ได้อีกเราก็เป็นสุขอีก ไม่ได้ก็ไม่ทุกข์  เพราะเราพอใจในสิ่งที่ได้ก็พอแล้ว