ต้นมะเดื่อที่ท่าน้ำ

เมื่อเริ่มโตจำความได้ก็เห็นต้นมะเดื่อที่ท่าน้ำต้นนี้แล้ว เวลาผ่านไปกว่า 50 ปี ต้นมะเดื่อยังอยู่ที่เดิม ต้นก็ดูเหมือนว่าไม่ได้โตขึ้นเท่าใด อาจเป็นเพราะตอนนั้นเป็นเด็กมองว่าต้นมะเดื่อต้นโตมาก ลูกก็ดกเต็มต้นมีทั้งสีเขียว สีแดง สุกส่งกลิ่นหอมฟุ้ง
เมื่อวันเวลาผ่านไป เรื่องราวรอบๆต้นมะเดื่อก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง เดิมทีแล้วแม่น้ำกว้างใหญ่น้ำไหลผ่านต้นมะเดื่อตลอดปี มีท่อนซุงถูกตัดลอยเป็นแพกลางแม่น้ำ บางคุ้งน้ำลึกช้างลงไปอาบน้ำได้มิดตัว ช้างนับสิบเชือกอยู่บริเวณท่าน้ำ ควานช้างปีนต้นมะเดื่อใช้มีดลิดพวงมะเดื่อ เมื่อตกถึงพื้นช้างแบ่งกันกิน ช้างไม่แย่งอาหารกันเลย นี่เป็นภาพความทรงจำตอนเป็นเด็ก ปัจจุบัน (50 ปีผ่านปี) ท่าไม่มีน้ำ แม่น้ำตื่นเขิน ช้างหายไปจากความทรงจำของผู้คน เด็กๆบอกว่าไม่เคยเห็นช้างเดินผ่านมาเลย ต้นมะเดื่อยังอยู่ที่เดิม แต่มีผู้คนนำศาลเพียงตาหลายศาล มาตั้งไว้โคนต้น บทบาทของต้นมะเดื่อจึงเปลี่ยนไป จากเดิมเคยเป็นต้นไม้ที่เป็นอาหารของช้าง กลายเป็นที่อยู่ของวิญญาณเร่ร่อน ที่มนุษย์ยัดเยียดให้อยู่โคนต้นมะเดื่อต้นนี้