ผีเสื้อหนอนใบรักลายเสือ

ชื่อสามัญของผีเสื้อหนอนใบรักลายเสือคือ Common  Tiger ชื่อดูเหมาะสมจริงๆเพราะผีเสื้อชนิดนี้มีลายคล้ายเสือลายพาดกลอน ทั้งชื่อสามัญก็มีคำว่า Tiger ซึ่งแปลว่าเสืออยู่ด้วย ผีเสื้อชนิดนี้พบบ่อย พบทั่วประเทศ พบเป็นกลุ่ม  โดยบินเกาะดูดน้ำหวานของดอกไม้ จากภาพที่บันทึกไว้ มีผีเสื้อหนอนใบรักลายเสือชนิดเดียวตอมดอกต้นตาลปัตรฤๅษีเต็มไปทั้งต้น
ความงามของผีเสื้อ ความงามของดอกไม้ ให้ความสุขกับทุกผู้คนในแง่มุมของความสุนทรีย์ ชีวิตของผู้คนในปัจจุบันเป็นชีวิตที่ต้องต่อสู้และเร่งรีบ ทำให้มีความเคลียดทางจิตใจมาก ผีเสื้อและดอกไม้อาจทำให้ชีวิตนุ่มนวลผ่อนคลายลง เราควรให้โอกาสผีเสื้อได้มีพื้นที่ชีวิตบนโลกใบนี้ เพราะผีเสื้อก็เป็นชีวิตหนึ่งทีพึงได้รับส่วนแบ่งบนโลกของเรา

จักรยานของฉัน

คิดถึงตอนเป็นเด็ก หัดถีบจักรยานครั้งแรกทั้งสนุกทั้งตื่นเต้น กลัวๆ กล้าๆ การล้มการมีแผลเป็น เป็นเรื่องธรรมดา คนภาคเหนือเรียกจักรยานว่า"รถถีบ" ในงานเทศกาลสงกรานต์จังหวัดเชียงใหม่จะเห็นสาวงามปั่นจักรยานกางร่ม ภาษาเหนือว่า"แม่หยิงถีบรถกางจ้อง" เป็นขบวนสวยงาม
ปัจจุบันแม้ว่าผู้เขียนได้ชื่อว่า เป็นผู้สูงอายุแล้ว(เกินหกสิบปี)ก็ยังมีจักรยานไว้ปั่นออกกำลังกายไปกับหมู่คณะบ้าง ปั่นทำงานอยู่ในสวนเป็นประจำ สัปดาห์ก่อนลูกชายกลับมาบ้าน มาดูพ่อ มาดูสวน ได้ถ่ายภาพทำท่าปั่นจักรยานโดยใช้สวนเป็นฉากไว้เป็นที่ระลึก
ผู้สูงอายุสุขอยู่กับเรื่องราวในอดีต แต่ก็ไม่ลืมความจริงในปัจจุบัน คือการออกกำลังให้ร่างกายแข็งแรง เพื่อต่อสู้กับเรื่องราวในชีวิตต่อไป

ม้าไทยสัตว์เนื้อทิพย์ใครได้จับต้อง..จะรักตลอดไป

ยายเคยพูดว่า " ม้าเป็นสัตว์เนื้อทิพย์ใครได้จับต้องจะรักทุกคนเลยละ"  คำพูดของยายได้แสดงผลหลังจากยายจากโลกไปแล้วกว่ายี่สิบปี เมื่อผู้เขียนมีเหตุต้องมาเป็นคนเลี้ยงม้า ทั้งๆที่กลัวม้า กลัวช้าง มาตลอด เหตุคือลูกสาวนำม้าไทยมาทดลองบำบัดเด็กกล้ามเนื้ออ่อนแรง ร่วมกับผู้ปกครอง หลังจากได้เรียนรู้พื้นฐานการบำบัดมาแล้ว ผลการทดลองน่าพอใจเด็กมีพัฒนาการดีขึ้น ปัญหาอยู่ที่ขาดคนดูแลม้า ด้วยเหตุนี้แหละเมื่อเกษียณอายุราชการจึงต้องมาเป็นคนเลี้ยงม้า เก็บขี้ม้า ให้อาหารม้า จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นหลายเดือน จากความกลัว มาเป็นความใกล้ชิด มาเป็นความรัก จึงพบว่าม้าเป็นสัตว์แสนฉลาด แสดงอารมณ์ความรู้สึกได้ เข้าใจภาษาสั่งในระดับค่อนข้างดี มาบัดนี้ผู้เขียนรู้สึกรักม้าที่เลี้ยงทั้งสี่ตัว เจ้าขุนพัน ตาหวาน มาฆาและยาร่า...วันหนึ่งลูกกลับมาบ้านสวน เขาพูดว่าคุณพ่อนี่อย่างไงเลี้ยงม้ากลายเป็นหมาเดินตามต้อยๆๆ...ความลับที่ไม่ลับมีผู้หวังดีซื้อกล้วยกองมาฝากม้าบ่อยๆ(ผอ.สุชาติ มาลากรรณ์) ม้าเป็นสัตว์เนื้อทิพย์อย่างยายว่า ขนาดคนไม่ได้เลี้ยงยังรักเลยซื้อกล้วยมาฝากเสมอๆ

มะกรูดและมะม่วงเบา

มีไม้ผลในสวนอยู่สองชนิดที่มีผลกำลังโตในช่วงนี้  ชนิดแรกคือมะม่วงเบาเป็นมะม่วงพันธุ์ปักษ์ใต้ ผลไม่โตนัก ออกผลทั้งปี รสชาติไม่ต้องบอก เปรี้ยวจีดจ้าด...เหมาะที่จะรับประทานตอนผลเล็กอยู่ เปรี้ยวน้อยหน่อย ต้นมะม่วงเบาหนอนไม่ค่อยเจาะ ลำต้น ใบ กิ่ง สมบูรณ์สวยงาม  อาจเป็นเพราะรสเปรี้ยวของเขาก็เป็นได้ บ้านใครปลูกมะม่วงเบาไว้สักต้นเขาจะมีผลไม้ไว้ทำอาหารและรับประทานสุกทั้งปี...ดีนะปลอดสารพิษด้วย   ชนิดที่สองคือผลมะกรูด  ตอนปลูกอาจจะดูแลยากสักหน่อย แต่พอโตแล้ว ทั้งใบ ผล มีประโยชน์อนันต์  ทั้งเป็นอาหาร ทั้งเป็นพืชสมุนไพร น้ำมะกรูด เปลือกมะกรูด น้ำมันหอมระเหยจากผิวมะกรูดยังรักษาเส้นผม หนังศีรษะได้เยี่ยม ที่สำคัญยังสามารถขจัดกลิ่นเหม็นเขียวซอกหู ตีนผมได้ดีเยี่ยม ผู้เขียนได้ทดลองชะโลมมะกรูดบนศีรษะก่อนสระผม วันเว้นวัน ขอบอกว่าสบายศีรษะอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน...รีบปลูกไม้ทั้งสองชนิดนี้เถอะ

เรื่องของหมวก

เป็นเวลากว่าสามเดือนแล้วที่ห่างเว้นจากการเขียนหนังสือ  คงเพราะเป็นช่วงเวลาปรับตัวหลังเกษียณอายุกระมัง  วันนี้เก็บทำความสะอาดบ้านที่จริงแล้วคือห้องนอนรวมห้องน้ำมีที่นั่งกินข้าวนิดหนึ่ง  ซึ่งลูกเขาปรับปรุงออกแบบใหม่ให้อยู่หลังเกษียณจะได้เป็นส่วนตัว...เห็นที่แขวนหมวกมีหมวกหลายใบที่ได้มาจากที่ต่างๆ ต่างเหตุการณ์ ต่างวาระ ต่างแหล่งที่มา เช่น ใบสักหลาดสีชอคโกแลตลูกสาวซื้อมาฝากจากอิตาลี ใบหนังหมวกคาวบอยฝากเพื่อนซื้อจากอเมริกาสิบห้าปีมาแล้ว ไปออสเตรเลียสองครั้งซื้อมาครั้งละใบ ใบหนึ่งสามีเพื่อนร่วมงามซื้อมาฝากจากซูดาน อีกหลายใบล้วนแล้วมีที่มาทั้งสิ้น  ถ้าถามว่าชอบใบไหนมากที่สุด คำตอบทุกคนคงเดาได้คือชอบทุกใบ...สวมใส่ใบไหนบ่อยที่สุด แล้วแต่โอกาส...ถ้าถามว่าทำไหมถึงชอบหมวก...คำตอบคือ  เห็นพ่อใส่หมวกตลอดชีวิตท่าน แต่ท่านใช้ทีละใบ  อิทธิพลหรือพลังที่พ่อทำ ส่งผลให้เป็นคนรักหมวก ใช้หมวก ถึงแม้ใช้ไม่มากเท่าพ่อ..แต่ก็รักที่จะสะสมไว้ นี่แหละที่มาเรื่องของหมวก