กล้องส่องวิสัยทัศน์

นักดูนกทุกคนจะมีอุปกรณ์หนึ่งที่ไม่ยอมให้ห่างกายคือ กล้องส่องทางไกล(binoculars).....ทำไหมหรือ..เพราะคุณสมบัติของกล้องส่องทางไกลทำให้นักดูนกเห็นลายละเอียดในสิ่งที่ตาปกติไม่สามารถมองเห็นได้..........เช่น ขอบดวงตา ปลายปาก เล็บเท้าหรือลายละเอียดอื่นๆของนก การเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ปกติไม่สามารถเห็นได้...ทำให้เกิดความคิดและมุมมองที่ต่างออกไป.....ปรากฏการณ์ของการใช้กล้องส่องทางไกล.....เปรียบเสมือนบุคคลที่มีมุมมอง...มองอย่างมีจินตนาการ....มองไปในอนาคต...สร้างภาพในมโนทัศน์ให้เกิดก่อนเกิดจริง........บุคคลที่มีคุณสมบัติเช่นนี้เราเรียกว่า บุคคลผู้มีวิสัยทัศน์(vision)เป็นบุคคลที่มีแนวโน้มทำอะไรๆสำเร็จอย่างมีคุณภาพ

โลกไร้พรมแดน

คนไทยสมัยก่อนจะคุ้นกับเพลงกล่อมลูก. “...เจ้านกขมิ้นเหลืองอ่อนค่ำแล้วจะนอนไหนเอย....เอ้ย”..เพราะร้องกันมาช้านานคนไทยรู้ว่านกขมิ้นไม่ทำรัง......มาเดียวนี้เรารู้ว่านกขมิ้นเป็นนกอพยพ เขามีถิ่นเกิดในเขตหนาวแถบไซบีเรีย......ถึงฤดูหนาวจะอพยพลงมาทางใต้....พอหายหนาวก็จะกลับคืนถิ่น...เหตุนี้แหละที่นกขมิ้นไม่ทำรังในประเทศไทย.......ประเทศของนกขมิ้นหมายถึงโลก...โลกทั้งใบ...โลกที่ไร้พรมแดน.....เรื่องจริงที่เกิดขึ้นในธรรมชาติมักจะเป็นแบบอย่างให้มนุษย์ทำตามเสมอๆ.......ปัจจุบันมนุษย์ในเขตหนาวเช่น ยุโรป อเมริกา รัสเซียเมื่อถึงฤดูหนาว......เขาเหล่านั้นประหยัดพลังงานประหยัดเงินปิดบ้านหนีหนาวมาอยู่เมืองไทยดีกว่า..............โลกเราไร้พรมแดนสำหรับนกขมิ้นท้ายทอยดำมาช้านานแล้ว...ในอนาคตโลกจะไร้พรมแดนสำหรับมนุษย์ที่รักสันติสุขทุกคน....

วังผักหนอง

วังผักหนอง......เป็นคุ้งน้ำหนึ่งของแม่น้ำงาวเมื่อ พ.ศ.2504 แม้เป็นฤดูแล้งเดือนเมษาน้ำบริเวณวังผักหนองยังท่วมหลังช้าง.....ภาพแห่งความทรงจำที่เรามีต่อสายน้ำแห่งนี้เป็นภาพที่อยากบอกเล่าต่อผู้คน.....ในฤดูน้ำหลากมีต้นไม้ที่ถูกตัดที่เรียกว่า”ซุง”อยู่เต็มแม่น้ำไปหมดเราสามารถข้ามแม่น้ำโดยกระโดดไปบนซุงต้นโน้นต้นนี้แล้วข้ามไปฝั่งตรงข้ามได้ ในแม่น้ำอุดมสมบูรณ์หัวซุงทุกต้นจะมีรอยแตกเราเอาเบ็ดเกาะเหยื่อไปเสียบไว้ ปลากดตัวโตๆเป็นอาหารได้สำหรับทุกคน......ฤดูน้ำหลากผ่านไปภาพประทับใจในเดือนเมษา..จะเห็นควานช้างนำช้างมาอาบน้ำที่วังผักหนองมาครั้งละ5-6 เชือก ควานจะขัดถูทำความสะอาดผิวหนังช้าง ช้างดำน้ำโผล่แต่งวงขึ้นมาบนผิวน้ำ...เราและเพื่อนได้อาศัยวังผักหนองเป็นที่เรียนรู้ความเป็นลูกผู้ชายที่สามารถว่ายน้ำเป็น..ว่ายอย่างสนุกสนานไม่เคยเบื่อ......เป็นภาพวิถีชีวิตที่ไม่มีวันหวลกลับ.....ปีนี้ 2549 เรากลับไปที่วังผักหนองแม่น้ำงาวไหลเอื่อยๆเหมือนจะบอกลา แม่น้ำทั้งสายมีความกว้างไม่ถึง 2 เมตร วังผักหนองเต็มไปด้วยตระกอนดินไม่มี ลักษณะของวังน้ำที่ยิ่งใหญ่ ไม่มีต้นผักหนอง(กระถิน)ที่ช้างเคยดึงกินอยู่เลย..........45 ปีของการพัฒนาทรัพยากรธรรมชาติถูกทำลายอย่างมากมาย..ต้นไม้หายไป.....น้ำก็หายไปด้วย........รอซักประเดี๋ยว....มนุษย์ก็จะตามไป

บ้านบนซุง

ภาพแห่งความทรงจำระหว่าง เรา-พ่อ-บ้านบนต้นซุง เป็นภาพที่เด่นชัด…..เคยถามแม่ว่าเหตุการณ์ที่จะเล่าต่อไปนี้เกิดขึ้นเมื่อเราอายุเท่าไร....แม่บอกประมาณ 2 ขวบ......เสียงรถแทรกเตอร์ดังสนั่นค่อยๆเคลื่อนตัวเพื่อดึงโซ่ที่ร้อยจมูกซุง2 ต้น บนซุงทั้งสองต้นนั้นมีกระท่อมที่แสนสุขของครอบครัวเราอยู่....พ่อขับรถแทรกเตอร์พาบ้านเราเคลื่อนไปบนถนนที่พ่อเพิ่งตัดได้ประมาณ2-3 กิโลเมตร ในความทรงจำเรากับแม่เดินตามไป...เห็นรอยซุงที่ลากไปบนถนนเหมือนรางรถไฟคู่หนึ่ง.......มาบัดนี้พ่อลากรอยซุงสู่สรวงสวรรค์แล้ว

ดอกไผ่กับนกกระติ๊ดเขียว

อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่…...ห่างจากกรุงเทพมหานคร 100 กว่ากิโลเมตร ความร่มรื่นของแมกไม้ อากาศสดชื่นเต็มไปด้วยโอโซน......ทุกครั้งที่ขึ้นไปร่างกายหลั่งสารแห่งความสุข...ทำให้มีพลังในการต่อสู้กับการดำเนินชีวิต..วันนี้เราขึ้นเขาใหญ่แต่เช้าเพื่อประสานการเข้าค่าย”สิทธิมนุษยชนกับการจัดการสิ่งแวดล้อมและธรรมชาติในชุมชน”ซึ่ง คุณหญิงอัมพร มีศุข คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ ท่านเห็นความสำคัญและเชื่อว่าทีมของเราน่าจะสร้างต้นแบบกิจกรรมได้.........เมื่อถึงที่ทำการเขาใหญ่อากาศหนาวเย็น นายอึ่ง น้องที่เป็นเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าเดินมาหา บอกเราว่า........อาจารย์ครับด้านหน้าที่ทำการมีไผ่ออกดอกเต็มกอ...นกลงมากินดอกไผ่เต็มต้น เราหยิบกล้องส่องทางไกลในรถ เดินไปใกล้กอไผ่......มีฝรั่งและคนไทย 3-4 คนเฝ้าดูอยู่...นกหก 4 ตัวห้อยหัวกินดอกไผ่ใกล้ๆกันมีนกอีกชนิดซึ่งไม่เคยปรากฏให้เห็นมาก่อนในบริเวณนี้คือ.....นกไผ่หรือนกกระติ๊ดเขียวตัวเล็กสีสรรสวยงามมากกินดอกไผ่อย่างเพลิดเพลิน.........เหตุการณ์หนึ่งปรากฏทำให้มีโอกาสดีๆบางครั้งแฝงความสูญเสียอยู่ในเหตุการณ์นั้น.......ดังเช่นวันนี้....เมื่อไผ่ออกดอกหมายถึงไผ่กอนั้นกำลังจะจากโลกนี้ไป....ไผ่ออกดอกจึงทำให้เรามีโอกาสพบนกไผ่.......โอกาสกับอุปสรรคมักจะมาคู่กันเสมอๆ