ตลาดมืด

ทุกครั้งที่ผู้เขียนมีโอกาสกลับไปบ้านที่จังหวัดลำปาง สิ่งที่ทำไม่เคยขาดคือตื่นแต่เช้าประมาณตีห้า ล้างหน้าแต่งตัวสวมหมวกไอ้โม่งเสื้อกันหนาว เดินข้ามแม่น้ำงาวทางสะพานไม้ขัดแตะไปตลาดสดตอนเช้า คนเหนือเรียกตลาดเช้าว่า " กาดมั่ว " กาดมั่วเริ่มซื้อขายก่อนสว่างไปจนถึงประมาณแปดโมงเช้า จากนั้นทั้งคนซื้อและคนขายต่างเสร็จภารกิจของตน
หากถามว่าทำไหมชอบไปตลาดเช้า คำตอบคือ เป็นการทบทวนความเป็นไปและการเปลี่ยนแปลงของชุมชน ในช่วงเวลาสั้นๆเรามองเห็น สินค้าเปลี่ยนไปอย่างไร ราคาเปลี่ยนไปอย่างไร ภาษาเปลี่ยนไปอย่างไร สุขภาพผู้คนเปลี่ยนไปอย่างไร อื่นๆอีก
เช้าวันนี้หกโมงแล้วยังไม่สว่าง แม่ค้าต่างจุดเทียนไขตั้งไว้บนกระบุงที่หาบสินค้ามาขาย จึงถามแม่ค้าว่าเกิดอะไรขึ้นจึงจุดเทียนเกือบทั่วตลาด แม่ค้าตอบว่า " สองสามวันมานี่ กาดมั่ว บ้านเฮาเป็น กาดมืด ไฟฟ้ามันดับ " ได้ยินแม่ค้าพูดถึงตลาดมืดคือตลาดที่ไม่มีแสงสว่างหรือแสงสว่างไปไม่ถึง เลยแวะไปกินกาแฟโบราณ ไข่ลวกสองฟอง น้ำชาร้อนๆ รอให้กาดมืดมันเปลี่ยนเป็นกาดมั่วก่อน จะได้ซื้อของไม่ผิดกฎหมาย ก่อนออกจากร้านแม่ค้าคิดสตางค์ยี่สิบห้าบาท กาแฟ ไข่ลวกแพงขึ้นเล็กน้อยปีนี้