ชีวิตสมณะมีเพียงอัฐบริขาร อัฐ แปลว่า 8 ได้แก่ สังฆาฏิ สบง จีวร ประคดเอว มีดโกน เข็ม กระบอกกรองน้ำ และบาตร บาตรนับเป็นบริขาร เพื่อการรักษาชีวิต (ดิน น้ำ ลม ไฟ ความว่างและวิญญาณธาตุ) พระอาจารย์สอนว่า สมัยพุทธกาลบาตรเป็นสิ่งที่ต้องรักษา (เท่าชีวิต) เพราะบาตรทำจากดินแตกง่าย สกปรกง่าย ปัจจุบันเมื่อเราบวช บาตรยังเป็นอัฐบริขารที่ต้องดูแลรักษาอย่างดีอยู่ เมื่อบาตรรับอาหารมาแล้วและต้องฉันในบาตร พระอาจารย์สอนเราให้ท่องคาถาว่า “เพื่อไม่ให้เป็นหนี้ญาติโยมผู้มีศรัทธา เราจะฉันอาหารให้มีชีวิตเพื่อการปฏิบัติธรรม เพื่อบำบัดทุกขเวทนาจากความหิว และฉันอย่างมีสติ โดยให้กล่าวคำปฏิญาณดังนี้ ตั้งกายตรง ดำรงสติมั่น ไม่พูดคุยกัน ไม่ฉันเสียงดัง ตะล่อมข้าวเข้ากลาง ตักวางเรียบร้อย น้อมข้าวทุกคำ เป็นดวงธรรมภายใน ” ลาข้าวพระด้วยคำสวด เสสัง มังคลัง ยาจามะ จึงฉันได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น