แม่บ้าน แม่เรือน

เกือบหนึ่งปีแล้วที่ลูกสาวคนเดียว “ออกเรือน” เดือนนี้เป็นเดือนสิงหาคม ใกล้ถึงวันแม่แห่งชาติ มองเห็นการเปลี่ยนแปลงของลูกสาว ในการดำรงตนครองเรือน ครองชีวิตคู่ คนเป็นพ่อเฝ้ามองอยู่ห่างๆ ด้วยความห่วงใย คงเป็นธรรมดาของคนเป็นพ่อแม่ ความรักในสายเลือดย่อมมีอยู่ อย่าว่าแต่คนเลย นกเป็ดน้ำยังรักลูกน้อยของมัน ยอมตายแทนได้เคยเห็นความจริงมาแล้ว

ความเปลี่ยนแปลงของลูกสาวที่เห็นชัดคือ ความเป็นแม่บ้านแม่เรือน จากชีวิตที่เติบโตมีแต่เรื่องเรียนๆ ทำงานๆ งานบ้านงานเรือนน้อยมาก บัดนี้เขาเปลี่ยนไป ทำกับข้าวกับปลา ดูแลบ้านเรือน แม้จะไม่ดีที่สุดแต่ก็เปลี่ยนไปในทางที่ดี กับสามี พ่อแม่ พี่น้อง ดูแลเอาใจใส่ ด้วยมีญาติเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว มีเพื่อนมีมิตรไปมาหาสู่นับว่ามีความเอื้อเฟื้อเอื้ออาทรเขาเหล่านั้นจึงมาหามาเยี่ยมเยือน

หมอดูเคยทายว่า “คุณจะมีความสุขยามแก่” มาบัดนี้ บอกกับตัวเองว่า “ทุกครั้งที่มาหาลูกสาว ลูกเขย มีความสุขที่เห็นลูกทั้งสองมีสุข ทำหน้าที่ให้กับผู้สูงอายุทั้งสองครอบครัวได้อย่างดี ขอให้บุญที่ลูกทั้งสองประพฤติปฏิบัติ จงเป็นเกราะกำบังสิ่งเลวร้ายต่างๆ อย่าให้มาแผ้วพาลครอบครัวลูกไปตลอดชีวิต ขอให้ลูกเป็นแม่บ้านแม่เรือนที่ดี สำหรับสามีและลูกในอนาคต