

มีตึกหลายหลังในตัวจังหวัดนราธิวาส ที่ก่อสร้างขึ้นไปสูงประมาณห้าหกชั้น โดยที่ชั้นที่สี่ห้าหกไม่มีหน้าต่างประตูเลย แต่มีรูกลมเส้นผ่าศูนย์กลางประมาศ 10 – 15 เซนติเมตร ห่างกันประมาณ 30 เซนติเมตร หนึ่งแถวรอบตัวตึกให้นกเข้าอยู่ ตึกทั้งหลังเป็นรังของนกแอ่นกินรัง(Germain’s Swiftlet) เจ้าของตึกใจดีสร้างตึกให้นกแอ่นกินรังอยู่ แต่เก็บภาษีเป็นรังนกตอบแทน ดูเหมือนว่าเป็นการได้ผลประโยชน์ทั้งคู่ นกแอ่นกินรังสามารถขยายพันธุ์ได้ เจ้าของตึกก็มีรายได้งดงามจากรังนก การสร้างตึกแล้วใช่ว่านกแอ่นกินรังจะตัดสินใจมาอยู่ด้วย เจ้าของตึกยังมีวิธีการเชิญชวนโดยการเปิดซีดี (CD) เสียงนก เรียกให้นกแอ่นกินรังมารวมกันที่ตึกของตนด้วย (ข้อมูลจากการพูดคุยกับพนักงานของโรงแรมต้นหยง)
สรุปส่งท้ายว่า คนมีสตางค์สร้างตึกแล้วเก็บภาษีจากนกด้วยรังนกแอนกินรัง คนชาวประมงซื้อกรงให้นกกรงหัวจุกอยู่ เพื่อฟังเสียงร้องแข่งขันประชันเสียงกัน รับรางวัลบ้างนิดหน่อย ไม่มีรายได้มีเพียงความสุขเล็กน้อยก็เพียงพอแล้ว
สรุปส่งท้ายว่า คนมีสตางค์สร้างตึกแล้วเก็บภาษีจากนกด้วยรังนกแอนกินรัง คนชาวประมงซื้อกรงให้นกกรงหัวจุกอยู่ เพื่อฟังเสียงร้องแข่งขันประชันเสียงกัน รับรางวัลบ้างนิดหน่อย ไม่มีรายได้มีเพียงความสุขเล็กน้อยก็เพียงพอแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น